DZIĘGA ANDRZEJ

Andrzej Dzięga, syn Tadeusza, urodzony dnia 28 lutego 1951 r. był członkiem Solidarności w Hucie im. Lenina od września 1980 r. Po wprowadzeniu stanu wojennego podjął działalność konspiracyjną.

W październiku 1982 r. związał się z Wydawnictwem Myśli Nieinternowanej (WMN) w Krakowie.

W ramach przynależności do tej struktury kadrowej Andrzej Dzięga zajmował się: kolportażem, drukiem, uczestniczył też w akcjach specjalnych organizowanych przez WMN (zakłócenie przebiegu wiecu 1-majowego w Krakowie, akcjach ulotkowych i pomiarach frekwencji wyborczych.

Współuczestniczył w wydawaniu i kolportowaniu m.in. takich tytułów: „Myśli Nieinternowane”, „Sygnał”, „Krecik” – pisemko dla dziatwy, „Alternatywy”, „Krakowski Czas”, „Szaniec”.

Współpracował m.in. z Tomaszem Gugałą, Władysławem Krzekiem-Lubowieckim, Elżbietą Jakubiec (Krzek-Lubowiecką), Wiesławem Wazlem, Ireną Molasy, Leszkiem Książkiem i innymi.

Był jedną z kluczowych postaci Sekcji Technicznej (współorganizował ją, a od 1986 r. kierował). Konstruował maszyny offsetowe wytwarzanych seryjnie przez WMN. Dzięki jego zaangażowaniu Sekcja Poligraficzna WMN była zaopatrywana w kolejne, udoskonalane modele ręcznych maszyn offsetowych typu „Łakomiec”. Nadzorował wykonywanie podzespołów do maszyn, których montażu dokonywał często we własnym mieszkaniu. Ściśle współpracował z Sekcją Poligraficzną i Specjalną. Działalność konspiracyjną prowadził nieprzerwanie do samego końca. W połowie 1989 r. przystąpił, wraz z częścią kolegów z WMN, do Narodowej Akcji Niepodległościowej.

W 1990 roku wstąpił do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. Obecnie na emeryturze.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2019) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2021).